En dan zit het er bijna op...

Na 15 weken zit het er al bijna op. Wat is die tijd toch snel gegaan, niet normaal. En het is hetzelfde gevoel voordat ik hier heen vertrok, ik kan het nog niet geloven. Op dinsdag heb ik op mijn stage nog lekker een volle dag les gegeven. Mijn laatste lessen aan mijn klas. Ook heb ik met de kinderen besproken wat wij gaan doen met mijn afscheid. Wat de kinderen al wel wisten was dat we een pyjama feest zouden hebben. Maar bij een feestje horen natuurlijk ook wat lekkere dingen, dus even bij de kinderen geïnformeerd wie wel wat mee wilde nemen. Nadat dat allemaal geregeld was ben ik met Hope naar het winkelcentrum gegaan. Daar heb ik een ketting en oorbellen uitgezocht als afscheid cadeautje. Heel leuk en lief! Thuis nog even lekker van de zon genoten en ’s avonds het songfestival gekeken. Eerst alleen met mijn jongste zusje en later met nog een zus en Hans. Het hebben van zusjes ga ik toch wel missen. Ik denk niet dat Martijn of Robbert de schattigheid van jongens met me willen bespreken….

En toen was het woensdag…. Ik moest afscheid nemen van mijn klas en weer had ik toch wel een hele lieve groep, ondanks hun moeilijke gedrag. Toen ik op mijn stage kwam zag ik ook al de eerste taart in de klas staan. (De meeste kinderen zijn eerder dan mij op school). Een heerlijke chocolade taart. Ik ben er dol op! Daarna kwam er nog een meisje met een brownie taart. Ook heerlijk natuurlijk! Ook was er nog iemand die koekjes, nootjes en pretzels had meegenomen, iemand met een zak chips en toen nog iemand met een chocolade cake. Ook aan het drinken was gedacht en de bekertjes, bordjes en servetjes waren ook door de kinderen meegenomen en als laatste kwam er nog iemand met een zak vol met zelfgemaakte krentenbollen. Ook hadden alle kinderen hun pyjama aan. En dat ziet er toch wel leuk uit, zeker als ze eerst buiten nog gym hebben en dat ook vol trots in hun pyjama doen.

Tijdens mijn feestje heb ik samen met de kinderen film gekeken. Iets wat zij het liefst doen als feestje. De kinderen aten meer dan dat ik ooit had verwacht en al snel was de brownie taart op. Maar geen nood, want er bleek nog een tweede laag onder te zitten! Toen het tijd was voor de lunch heb ik de kinderen een cadeautje gegeven. Voor alle kinderen een pakje met stickers en voor in de klas een schaakspel en zeeslag. Alle kinderen hebben toen een woord gezegd waar ze aan dachten bij mij en hebben me een knuffel gegeven voordat ze weg gingen. Toen wel leuk om dan dingen als ‘Super’, ‘Awesome’, ‘Best teacher in the world’, ‘Superduper’ of ‘Best teacher in the universe’ te horen! En dan van alle kinderen een knuffel gehad.

Tijdens de lunch hadden we ook taart. De lerares van 2nd grade had namelijk twee kwarktaarten voor ons gemaakt. Echt super lekker en lief! Hier kreeg ik ook nog een Noors boekje van de Noorse lerares die ik nu kan gaan ontcijferen. De achterkant en de eerste twee bladzijdes kon ik al lezen, dus ik denk wel dat het goed komt! Na de lunch hadden de kinderen Noors, daar ben ik ook bij gebleven en daar gingen ze de film afkijken en daarna naar buiten. Ook daar bleven de kinderen maar eten en eten. Toen ze naar buiten gingen waren er alleen nog maar 4 krentenbollen over. Mijn laatste les was de cursus blind typen. Hier heb ik ook 3 kinderen van mijn klas bij, dus dat was nog even leuk.

Aan het einde van de dag richting de lerarenkamer gegaan om iedereen nog een knuffel te geven en gedag te zeggen. Echt een heel apart gevoel was dat. Nog een jaarboekje gekregen met alle klassenfoto’s en pasfoto’s van de kinderen van school erin. ’s Avonds waren we uitgenodigd bij de lerares van 5th grade om te eten. Zij is de coördinator van de stage lopers en had dus ook de gastgezinnen geregeld. Nou, in mijn geval had ze het niet beter kunnen doen! Wat heb ik een geweldig gastgezin gehad en wat zal ik ze missen! Ook Erwin zijn begeleidster en haar man (de directeur van de school) en mijn begeleidster waren er. Dus nog even heel gezellig. Maar ook toen kwam het moment dat we afscheid moesten nemen. Helaas. Maar, ik heb genoeg redenen om snel weer een keer terug te gaan naar Trondheim.

Vandaag nog op bezoek geweest bij een Noorse school. Hier werd wat meer verteld over het onderwijs daar en kregen we een rondleiding. Daarna richting de stad geweest, voor de laatste keer… Onderweg kwam ik mijn jongste zusje tegen met twee klasgenootjes. Die vrolijk begroet en toen kwam ineens de vraag in mij op: ‘Moet je niet op school zijn?’ Ik bedoel, het was rond half 11… Maar goed, die hadden met z’n 3e een interview gedaan bij de UN. Dus bij deze mijn laatste onvoorspelbare situatie van mijn stage hier: In Nederland zouden 3 kinderen uit groep 7 nooit zonder begeleiding naar de stad mogen om een interview te doen tijdens schooltijd. En hier kan dat allemaal gewoon. Het is heel normaal.

Thuis heb ik mijn koffer ingepakt die toch lichtelijk te zwaar is. Maar mocht het nodig zijn betaal ik zondag wel wat extra. Ik ga mijn koffer zo weer helemaal leeg halen om opnieuw in te pakken. Je weet maar nooit of je nog wat erin hebt zitten wat er niet bij hoeft. Vanavond weer het songfestival kijken en wat een geluk. Nederland en Noorwegen zitten in dezelfde groep, wat inhoudt dat ik met mijn Noorse nummer op Joan kan stemmen! En aangezien mijn beltegoed bijna op was heb ik vandaag in de stad nog wat extra gekocht. Ik bedoel, ik heb wel een beetje vaderlands liefde voor Nederland en ik vind Joan haar liedje ook leuk! En dan naar bed en voor de laatste keer hier op mijn kamer slapen… Morgenochtend moet ik om 8 uur ’s ochtends al op het station zijn om de trein naar Oslo te pakken. Daar nog het weekend doorbrengen en dan is het echt helemaal afgelopen.

Nog even een berichtje over het weer. Er werd vandaag 22 graden voorspeld. Ik zag net op de thermometer bij mij thuis het getal 33 op het scherm. Dit is natuurlijk in de volle zon, maar toch.. Willen alle mensen die zeiden: ‘Oeh! Noorwegen, dat is wel koud hoor’ zich gaan schamen… Ook ik had het niet verwacht moet ik eerlijk zeggen, maar ik word gelijk gestraft aangezien ik geen korte broek mee heb.. In Oslo schijnt het nog warmer te zijn, dus dat gaat nog leuk worden voor mij en mijn witte weerkaatsende huid.